Omdat de dagen liegen

Productbeschrijving

(Meer over de auteur)

Lara, een tweeënzestigjarige schrijfster uit de Antwerpse Kempen, trekt zich terug op Kreta.
In de eenzaamheid van haar hangende huis in de bergen werkt zij aan een roman, een simpel liefdesverhaal: de geschiedenis van Simon en Lara. Simon, de man die drie keer wegging en terugkwam
om daarna voorgoed te verdwijnen. En Lara, een beschadigde vrouw, die pas laat ontdekt dat een beetje soms meer is dan niets.

“Na haar goed ontvangen romans ‘Zullen we dansen prinses’ en ‘Schelpen en lege dozen’
bracht Lief Vleugels vooral poëziebundels uit (‘Getij’, ‘In de adem van Zeus’ en ‘Mensen’).
Ze heeft hiermee bewezen dat ze ook de discipline van het dichten de baas kan. Het is daarom
niet verwonderlijk dat ze in haar nieuwe roman ‘Omdat de dagen liegen’ haar métier volledig
etaleert. En ze doet dat met veel bravoure: in een grondig gedoseerd tempo wisselen proza
en poëzie elkaar af, een ordening die de leesbaarheid van deze roman zeker ten goede komt.

Scherp gesneden taal, pakkende thematiek en indringende beelden in een poëtisch kader: Vleugels’ authentieke stijl viert hoogtij in deze roman.” Suzanne Binnemans

ISBN 9789491446078
NUR 301
pagina’s: 184
uitvoering: paperback

Recensies/artikelen

Recensie Boekenbijlage.nl

Recensie op Cuttingedge.be

Schrijfster Suzanne BInnemans over ‘Omdat de dagen liegen':

“Vleugels biedt ons ‘verstilde’ momentopnamen die dwingen tot nadenken over
dé essentiële thema’s: leven en dood, liefde en gemis, geluk en verlies.”

“De vrouwelijke stem is onmiskenbaar aanwezig, maar het is Vleugels’ stijl die hier de leiding
neemt: scherp gesneden taal, pakkende thematiek en indringende beelden in een poëtisch
kader.”

Na haar goed ontvangen romans ‘Zullen we dansen prinses’ en ‘Schelpen en lege dozen’
bracht Lief Vleugels vooral poëziebundels uit (‘Getij’, ‘In de adem van Zeus’ en ‘Mensen’).
Ze heeft hiermee bewezen dat ze ook de discipline van het dichten de baas kan. Het is daarom
niet verwonderlijk dat ze in haar nieuwe roman ‘Omdat de dagen liegen’ haar métier volledig
etaleert. En ze doet dat met veel bravoure: aan een grondig gedoseerd tempo wisselen proza
en poëzie elkaar af, een ordening die de leesbaarheid van deze roman zeker ten goede komt.

Vleugels schrijft over relaties. Ook in deze roman wijkt ze niet af van de thematiek die haar
inmiddels zo eigen is geworden. Relaties sturen ieders leven. Dat geldt ook voor Lara, het
hoofdpersonage in deze roman. Ze is schrijfster en zondert zich af op Kreta om een ‘simpel
liefdesverhaal’ - zoals zij het aanvankelijk noemt - tot een roman te verwerken. Het gaat om
de neerslag van de relatie tussen Lara en Simon.
Gaandeweg ondervindt de lezer dat de geschiedenis van die twee echter niet zo gewoontjes is.
Het is voor hen moeilijk om samen te zijn, het is nog moeilijker om niet samen te zijn. Simon
is een man die komt en gaat. Lara voelt zich als een boemerang, gebruikt door hem, maar
tevens geliefd door hem. Het wordt een spel van aantrekken en afhouden, van hunkering en
gemis. Er is de voortdurende angst voor het uiteindelijke verlies. Verlies is gekend, maar went
het ooit? Levert daartegenover het najagen van geluk wel iets op?
Zo zegt Simon: ‘Geluk bestaat, maar het contrast is groot als het voorbij is.’ En Lara: ‘Er was
een tijd dat ik het geluk najoeg, alsof het een doel op zich was. Hoe ouder ik word, hoe meer
ik besef dat geluk slechts een bijwerking kan zijn, iets dat je er gratis bij krijgt.’

Vleugels schrijft dicht ‘bij’ haar lezer, bijna naar haar lezer toe. ‘Hoor mij, lees mij:
iets wat iedere auteur beoogt. Herinneringen, reflecties en helder geformuleerde gevoelsuitdrukkingen worden de lezer op een subtiele manier voorgelegd en maken hem tot deelgenoot. Bijna onbewust worden
we meegezogen in het verhaal. Mede door de bijzondere compositie van
deze roman zijn we geneigd Vleugels met de schrijfster in het boek te identificeren, een
aspect dat de verbondenheid tussen schrijfster en lezer nog meer in de hand werkt.

Een zekere ‘tristesse’ is altijd aanwezig in het werk van Vleugels. De schrijfster bezit echter
de gave om deze samen met een rauwe realiteit te kneden tot een uiterst verteerbare literaire
tekst die nergens sentimenteel wordt. Haar ‘verstilde’ momentopnamen, fragmenten van het
leven, volgen mekaar op tot een consistent geheel dat blijft boeien tot op het einde en dat
noopt tot bedachtzaam lezen en herlezen.
Ondanks de typisch vrouwelijke thematiek en de emotie die achter elke regel schuilt, wordt
het verhaal nergens hoogdravend of gezwollen. Je zou kunnen stellen dat de schrijfster zich
kwetsbaar opstelt met deze roman en zich op glad ijs waagt. Vleugels beweegt zich echter
over het ijs als een volleerde kunstschaatster en blijft mooi rechtop!

‘Omdat de dagen liegen’ is veruit het beste boek van haar hand, een verhaal dat duidelijk is
gerijpt, geschreven in een authentieke stijl die alleen de hare kan zijn.

- Suzanne Binnemans